بسم الله الرحمن الرحیم

اگر فرد، ولایتمدار باشد، تمام تصمیم گیری ها و مناسبات او، تمام برنامه ها و حرکت های او، بر مبنای ولایت است.

مردم، بیش از آنکه به فکر نان شب خود باشند، به فکر عزت خود هستند. این مردم همان مردمی هستند که در اوج مشکلات معیشتی و تحریم ها، به این مفتخر بوده اند که سر تعظیم و سازش جلوی قدرت های بی خدای دنیا، فرود نیاورده اند. این مردم با مشکل آب و نان و گرانی می سازند ولی با سازش و تسلیم، هرگز.

رئیس جمهور نامعلوم آینده! به این مردم نگاه کن. ببین ولایت چگونه تا کنون عزت آنها را حفظ کرده. این مردم به تو رای نمی دهند. به ولایتمداری تو رای می دهند. این مردم با تو عهد ابدی نمی بندند. با ولایتمداری تو، تا زمانی که مطیع ترین فرد نسبت به ولایت باشی عهد می بندند. این مردم ، اول نان نمی خواهند.اول، عزت می خواهند. 

همه ی مشکلات، در سایه ی ولایتمداری حل می شود. آنکه ولایتمدار تر است، اتلاف ها، زیاده روی ها، کاربیهوده کردن ها، بخوربخور ها، چاپیدن ها، و هزاران بی عدالتی دیگر را دور می کند. آنکه ولایتمدارتر است به مردم مهربان تر است. آنکه ولایتمدار تر است، به مشکلات فرهنگی حساس تر است. آنکه ولایتمدارتر است، شاکله ی زندگی مردم را براساس فرهنگ و ولایت می بندد. نه مثل خیلی ها که می گویند دولت، وظیفه ی معیشت مردم را دارد نه فرهنگ شان را!

رئیس جمهور نامعلوم آینده! تنها عشق ما، پدر ما، ولی ما، آقای ما، سیدعلی است وبس. هرکه با اوست و هرکه فدای اوست، مخلص اوییم و هرکه نیست، تکلیف اش روشن است. مردم  تا یک آقا و سیدِ ماه دارند، هیچ آقا بالاسری نمی خواهند. 

چشم ما به اشاره ی آقای ماست. چشم ات به اشاره ی آقایت باشد. این مردم روی آقایشان خیلی حساسند.

این مردم تا زمانی پشت تو هستند و از تو حمایت می کنند که فدایی آقایشان باشی.

اگر هدف ات، خداباشد و بس، اگر هدفت تسلیم امر ولی بودن باشد و بس،

اگر رای نیاوری به گفته ی سیدمان، پیروزی

و اگر رای بیاوری نیز.

با این تفاوت که اگر رای بیاوری، وارد مرحله ی جدیدی از امتحان ولایت مداری شده ای.

سربلند باش... بخاطر خدا... بخاطر جنگ ایی که رفتی و بخاطر همان پای جامانده...

جان شما، امر ولی...

یادت باشد آقای جلیلی...

آدم ها یادشان می رود

هرچقدر بهشان خوبی کنی

دل ات را به خدا، می سپاری و

با همه فراموشی شان، باز هم مضایقه نمی کنی

خدا، آدم ها را بزرگ می کند.

گاهی آبروی شان می شود

گاهی محبت و عشق و حب شان

گاهی بغض و سرسختی دل شان

گاهی تنها یاد کننده شان

گاهی...

همین که تو خوبی ها یادت می ماند، بنده ات دل خوش می شود

به حق همین خوبی ها،

پرودگارا

بدی هایمان را از یادت ببر....

حتی اگر توبه کنم و تو بپذیری ام،

از شرم بر نگاهت، از شرمساری می میرم...

به نام پدر که می رسم، سکوت می کنم

خداوندا...

این پدر امت مان، آبروی ماست...

به حق همین پدر، به ما نگاه کن...

...

روزت مبارک باشد آقای مهربانی یابن الحسن....