نامه خداحافظی مجری محبوب تلویزیون، فرزاد جمشیدی

همین که واژه ها، لب به سخن گشوده اند، یعنی باید بگویم. باید تا از آستان دل، پر نکشیده و نرفته اند، بنشینم پای حرف هاشان. و این یعنی انبوه کارهایم را کنار گذاشته ام و باز، رو به پیشگاه الهی دارم.

ساعت، به وقت لحظه های نیمه شب، قدر نافله ای و مناجات شعبانیه ای مانده تا اذان

و به وقت لحظه های ماه رمضان، به قدر سحری خوردنی و دعایی پای سجاده، تا اذان صبح، فاصله هست.

و این فاصله را حتی شاید برنامه ی یاد خدا ایی پر کند.

ساعت به وقت نیمه شب، لحظه های عاشقی است و پر از جریان های زلال تا خدا. و من با این کلمات، نافله می خوانم و اشک می ریزم به یاد مولای غریب مومنین. که هرچه توانستند تهمت زدند و هرچه توانستند گفتند و آخر که خبر آمد مولا را در محراب، ضربت زدند، گفتند مگر او اصلا نماز می خواند؟

لحظه های نیمه شب، لحظه های درد است. مردم، صدای مناجات علی -علیه السلام- را نمی شنوند. مردم، عمیق، خوابیده اند. و مردی نگران همه... مهربان به همه... به فکر همه...

و او عبد است. عبد ایی که هرچه دارد از خدای اوست. عبد ایی که وقف او که نه فنای در او شده است.

عبد باشیم... وقف باشیم... همه را بسپریم به او...

اگر مولای ما علی است، آنگونه برخورد کرد در برابر تخریب ها علیه اش...

اگر گفتیم پروردگار ما، مولای ما، صاحب اختیار و سرور ما، الله است، پس در همین راه می ایستیم و استقامت می کنیم. و در راه او همه چیزمان را فدا می کنیم. و از سرزنش کننده ها نمی هراسیم...از آبرو دادن ها در راهش نمی هراسیم...

 إن الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکة ألا تخافوا ولا تحزنوا وأبشروا بالجنة التی کنتم توعدون 

راه توطئه های شیطان رجیم را می بندیم... راه پیروزی اش را می بندیم...

خداحافظی و کنار کشیدن، بهترین راه نیست... شاید حربه ی شیطان باشد... شاید او سوخته باشد از برنامه های سحرهای ماه خدا...شاید می خواهد کسی که قلم از دستان رهبرش هدیه گرفت بخاطر متن هایی که خودش می نشست و ساعت ها می نگاشت، را نا امید و منزوی کند... کنار نروید... خواهش می کنم کم نیاورید... پروردگار ما خداست. و راه ما نیز، راه اوست... وقتی او هست؛ حامی و پشتیبان و همراه، چه باک از خارمغیلان و بیابان ؟ ... صبور باشید و استقامت کنید که مولای ما علی است...

حرف هایم را نمی دانم به گوش تان می رسد یا نه... ولی...

یک آدم بی نام و نشان در دنیا،

برای یک مجری محبوب برنامه های ماه خدا

نگاشته است و خواهش اش را گذاشته در این کلمات معطر به سحرگاه...

چیزی نمانده است تا ضیافت... بمانید... خواهش می کنم...

خدا در این صبر و استقامت، اجرتان دهد مجری محبوب سحرهای ماه خدا...