سلام تنها لیلای دلم... 

باز آواره ی تو، راهی جز منزلت نیافته که سر بر آستانش بگذارد و بگرید... از همین آستان که زندگی می گیرد. از همین کوی که دست به دامان کرم ات می شود.

از همین نقطه که باز دیوانه ات می شود. لیلا! مجنون ، عمرش به کوتاهی افتاده است. او را به خودت برسان.... کجایی عزیز دل....

کار دل است اگر تسبیحات حضرت فاطمه(س) ی نمازهام، گره می خورد به قامت فاطمی ات...

چشمان ام مملو از اشک می شود و بی اختیار می گویم الله اکبر.... الله اکبر به این قد و بالای فاطمی.... الله اکبر به این ابهت حیدری...

الله اکبر به این عطوفت و عزت محمدی.... سبحان الله لیلای من...سبحان الله....... حمد خدا که تو ارباب مایی........

ارباب........ واگویه های دلم ، آتشم می زند....

لحظاتم را دریاب.....

دور از تو دارم جان می سپارم.........

اربابم.......